Jeśli pożyczkodawcy ryzykują więcej, ponieważ ich kapitał własny (różnica pomiędzy aktywami a zobowiązaniami) jest wysoki, prawdopodobieństwo ryzyka nadużycia – podjęcia działań, wobec których pożyczkodawcy mogliby wysunąć zastrzeżenia – spada, gdyż sami pożyczkobiorcy mają więcej do stracenia. Wróćmy do przykładu Steve’a i jego sklepiku z lodami. Przypuśćmy, że koszt założenia cukierni lub kupna sprzętu laboratoryjnego wynosi nie 10000, ale 100000 dol. Zatem Steve musi dołożyć do 9000 dol. pochodzących z twojej pożyczki nie jeden tysiąc, ale jeszcze 91 tyś. dol. z własnej kieszeni. W tej sytuacji, jeśli Steve’owi nie uda się wyprodukować nowych, niekalorycznych i beztłuszczowych lodów, będzie miał wiele do stracenia, bo aż 91000 dol. kapitału własnego (100000 dol. w aktywach – 9000 dol. pożyczonych od ciebie). Teraz Steve zastanowi się dwa razy, zanim podejmie ryzykowną inwestycję i jest bardziej prawdopodobne, że otworzy bezpieczniejszy sklepik z lodami. Dlatego im więcej własnych środków (kapitału własnego) Steve wprowadza do przedsięwzięcia, tym bardziej będziesz skłonny udzielić mu pożyczki.