Światło białe jest mieszaniną różnych barw światła; każdej barwie światła odpowiada określona długość fali świetlnej. Światło widzialne, dostrzegalne dla oka ludzkiego, stanowi właściwie tylko małą część całego zakresu, czyli widma promieniowania słonecznego. W widzialnej części widma elektromagnetycznego promieniowanie o największej długości fali ma barwę czerwoną, a o najkrótszej – fioletową. Pomiędzy tymi skrajnymi barwami widma znajdują się pasma o barwie pomarańczowej, żółtej, zielonej i niebieskiej, wymienione zgodnie ze zmniejszającą się długością fali. Poza skrajną czerwoną częścią widma znajduje się niewidzialne, o dłuższej fali promieniowanie podczerwone oraz fale radiowe o jeszcze większej długości. Poza fioletowym zakresem widma rozmieszczone są kolejno o coraz krótszej fali niewidzialne promieniowanie ultrafioletowe, promieniowanie X i promieniowanie gamma emitowane przez pierwiastki promieniotwórcze. Energia promienista jest przesyłana w postaci małych porcji energii zwanych fotonami lub kwantami. Im mniejsza jest długość fali, tym większą ilość energii zawiera każdy foton. Na przykład foton promieniowania ultrafioletowego o długości fali 200 nm ma pięciokrotnie większą energię od fotonu promieniowania podczerwonego o długości fali 1000 nm.