Keynesowska teoria

Keynesowska teoria preferencji płynności jest rozszerzeniem klasycznego modelu teorii z Cambridge, o wiele precyzyjniej jednak przedstawia powody, dla których ludzie utrzymują pieniądze. W szczególności, Keynes wskazał trzy motywy utrzymywania pieniędzy: transakcyjny, ostrożności oraz spekulacyjny. Jakkolwiek Keynes uważał, że motywy transakcyjny i ostrożności są proporcjonalne do dochodu, przedstawiał argumentację przemawiającą za tym, że motyw spekulacyjny jest odwrotnie proporcjonalny do poziomu stóp procentowych. Doniosłą konsekwencją keynesowskiego modelu popytu na pieniądz jest odrzucenie poglądu o stałej szybkości obiegu pieniądza i uznanie zależności pomiędzy szybkością obiegu a poziomem stóp procentowych, który podlega znacznym zmianom. Odejście od przekonania o stałej szybkości obiegu pieniądza w modelu Keynesa motywowane jest również tym, że zmiana oczekiwań co do normalnego poziomu stóp procentowych może prowadzić do wzrostu popytu na pieniądz, co spowodowałoby również wzrost szybkości obiegu pieniądza. Keynesowska teoria preferencji płynności podaje zatem w wątpliwość klasyczną teorię ilościową, zgodnie z którą podstawowym czynnikiem określającym wielkość dochodu nominalnego są zmiany ilości pieniądza.