Kasy oszczednosciowo pozyczkowe

Kasy oszczędnościowo-pożyczkowe  gromadzą fundusze głównie poprzez wkłady oszczędnościowe (często nazywane udziałami) oraz depozyty czekowe i terminowe. Zgromadzone fundusze tradycyjnie przeznaczane były na udzielanie kredytów hipotecznych. S&Ls są drugą co do wielkości grupą pośredników finansowych, liczącą około 1500 instytucji. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych S&Ls rozwijały się o wiele szybciej niż banki handlowe, jednak ostry wzrost wysokości stóp procentowych trwający od końca lat sześćdziesiątych do początku lat osiemdziesiątych spowodował, że zaczęły one odczuwać trudności, które zahamowały to tempo. Ponieważ większość hipotek to długoterminowe kredyty z terminem płatności powyżej 25 lat, wiele z nich zostało udzielonych nawet kilkanaście lat wcześniej, kiedy jeszcze stopy procentowe były niższe. Wraz ze wzrostem stóp procentowych okazało się, że dla wielu S&Ls przychody z posiadanych hipotek kształtują się znacznie poniżej kosztów gromadzenia kapitałów. Wiele kas poniosło dotkliwe straty i zostało zmuszonych do wycofania się z rynku. Aż do 1980 r. działalność kas oszczędnościowo-pożyczkowych ograniczona była do udzielania kredytów hipotecznych i nie mogły one zakładać rachunków czekowych. Trudności związane ze wzrostem stóp procentowych na początku lat osiemdziesiątych skłoniły Kongres do zmiany legislacyjnej pozwalającej im na przyjmowanie wkładów czekowych, udzielanie kredytów konsumpcyjnych i podejmowanie innych działań, wcześniej zarezerwowanych tylko dla banków handlowych. Poza tym obecnie kasy oszczędnościowo-pożyczkowe poddane zostały tym samym co banki handlowe wymogom, dotyczącym deponowania rezerw obowiązkowych w Rezerwie Federalnej. W ostatecznym rozrachunku okazało się, że wskutek podjętych nowelizacji prawnych doszło do zatarcia różnic pomiędzy bankami handlowymi a kasami oszczędnościowo-pożyczkowymi, a obydwie grupy instytucji stały się nie tylko bardziej podobne, ale i o wiele bardziej konkurencyjne w stosunku do siebie.