Istnieją pewne nowotwory charakterystyczne dla wieku dziecięcego, np. guz Wilmsa, retinoblastoma, neuroblastoma. Częstość występowania większości nowotworów wzrasta wraz z wiekiem. Na przykład prawdopodobieństwo wystąpienia raka stercza u mężczyzn jest niemal równe 100% u ludzi bardzo starych. Znacznie wzrasta z wiekiem również prawdopodobieństwo wystąpienia u ludzi raka sutka, żołądka i płuc. Nie wiadomo dokładnie, dlaczego częstość występowania nowotworów wzrasta z wiekiem. Należy brać pod uwagę dwa czynniki: 1) sprawność układu immunologicznego, zwłaszcza jego części zależnej od grasicy, maleje z wiekiem, 2) być może, do powstania nowotworu są niezbędne liczne, przypadkowo występujące, zmiany w komórce, które ulegają kumulacji. Z wiekiem wzrasta liczba mutacji i gorsza jest eliminacja komórek zmutowanych. Gdyby tak było istotnie, prawdopodobieństwo występowania tych przypadkowych zmian wzrastałoby w miarę upływu czasu, zwłaszcza że wraz z wiekiem wzrasta długość ekspozycji komórek na czynniki karcynogenne pochodzenia środowiskowego. Układ immunologiczny, zwłaszcza odporność typu komórkowego, oddziałuje przeciwnowotworowo. Jednakże przewlekła reakcja przeszczepu przeciwko gospodarzowi, np. przy przeszczepieniu homozygotycznych komórek śledzionowych szczepu rodzicielskiego na szczep H, myszy, jest w stanie wywołać nowotwory typu lymphoma malignum. Mechanizm tego procesu nie jest dotychczas wyjaśniony.