PRZEDMIOT ZAINTERESOWANIA
Po drugie, przedmiotem zainteresowania stały się ostatnio różne poziomy inkluzji, na których mogą być kategoryzowane obiekty. W szczególności Rosch i współautorzy (1976) wysunęli sugestię, że w przypadku taksonomii przedmiotów pospolitych optymalne warunki dla różnorodnych zadań kategoryzacyjnych stwarzają kategorie średniego poziomu ogólności oraz określili kryteria wyróżniania takich kategorii „podstawowych”. Kategorie podstawowe (takie, jak „krzesła” czy „samochody”) obejmują przedmioty, które można opisać uwzględniając ich cechy charakterystyczne i kształt, łatwo odróżnić od egzemplarzy innych, blisko związanych kategorii, a także można się nimi posługiwać w sposób rutynowy za pośrednictwem prostych programów motorycznych. Tworzenie i używanie kategorii podstawowych średniego poziomu ogólności minimalizuje wysiłek poznawczy, na bardziej molekularnym poziomie (zawierającym takie kategorie, jak „krzesła kuchenne” czy „samochody sportowe”) związany z dokonywaniem zbyt wielu subtelnych różnicowań, umożliwiając przy tym spostrzegającemu przekazywanie bogatego zbioru informacji o przedmiotach objętych kategorią za pomocą kilku jej prostych nazw. Kategoryzacje na bardziej ogólnym i abstrakcyjnym poziomie (na którym znajdują się kategorie typu „meble” czy „pojazdy”) dają w rezultacie klasy obejmujące taką mieszaninę różnorodnych obiektów, że opisanie cech typowego egzemplarza kategorii staje się bardzo trudne. Rosch i jej koledzy (1976) udowodnili, że w wielu naturalnych taksonomiach przedmiotów występuje taki poziom podstawowy i wykazali korzyści, jakie w procesie przetwarzania informacji daje kategoryzowanie na tym właśnie podstawowym poziomie abstrakcji.
